Δακτύλιος

Ο «δακτύλιος» και παλαιότερα η «διαμερισματοποίηση» είναι οι πιο διαδεδομένες εγχειρήσεις. Ο δακτύλιος τοποθετείται λαπαροσκοπικά και ο ασθενής φεύγει από το νοσοκομείο την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Ένας βασικός λόγος (άν όχι ο βασικότερος) για την διάδοσή τους υπήρξε και το ότι είναι τεχνικά ευκολότερες για τον συνήθη απλό γενικό χειρουργό που δεν είναι πραγματικά ειδικευμένος στην χειρουργική της παχυσαρκίας. Οι δύο αυτές εγχειρήσεις μοιάζουν πολύ γιατί έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι διαιρείται το στομάχι σε δύο τμήματα (ένα μικρό και ένα μεγάλο) τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω ενός μικρού ανοίγματος (σάν κλεψύδρα). Μικρή ποσότητα τροφής γεμίζει σύντομα το ανώτερο μικρό τμήμα της “κλεψύδρας” και τότε ο πάσχων αποκτά το αίσθημα της πληρότητας και έτσι σταματάει να τρώει. Λόγω του μικρού μεγέθους του ανοίγματος μεταξύ των δύο τμημάτων του στομάχου, η τροφή που έχει γεμίσει το ανώτερο μικρό τμήμα περνάει στο κατώτερο μεγαλύτερο με βραδύ ρυθμό και έτσι η συνολική κατανάλωση τροφής μειώνεται. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο δακτύλιος φέρνει μεν αίσθημα πρόωρης πληρότητας αλλά δυστυχώς δεν ελαττώνει την επιθυμία για φαγητό. Δηλαδή ο ασθενής “δεν μπορεί να φάει”, αλλά συνεχίζει να “θέλει να φάει”.

Όσο και εάν φαίνονται όμως οι εγχειρήσεις αυτές λογικές, έχει αποδειχθεί επί χιλιάδων ασθενών ότι μετά από δύο χρόνια το 70% ξαναπαίρνουν αρκετό από το βάρος που έχασαν. Αυτό βασικά οφείλεται στο ότι οι ασθενείς συνεχίζουν να έχουν την ίδια ακριβώς επιθυμία για φαγητό (η επιθυμία ή η όρεξη για φαγητό δεν αλλάζουν καθόλου) αλλά επειδή δεν μπορούν να καταναλώσουν στερεές τροφές σε μεγάλες ποσότητες, αρχίζουν να καταναλώνουν λειωμένες ημίρρευστες τροφές υψηλής θερμιδικής αξίας (π.χ. παγωτά, σοκολάτες) οι οποίες δεν εμποδίζονται στην δίοδό τους από το μικρό προς στο μεγάλο τμήμα του στομάχου και έτσι το βάρος επανέρχεται. Για τον λόγο αυτό πολλοί ασθενείς με δακτύλιο που αρχικά έχουν χάσει βάρος, αλλά διατηρείται η όρεξή τους αμείωτη, αλλάζουν το είδος της τροφής τους. Αντί λοιπόν να ικανοποιούν την όρεξή τους με στερεά τρόφιμα (ζυμαρικά, πατάτες, ρύζι, “junk food”) τα οποία τώρα δεν μπορούν να περάσουν την στενή δίοδο, ανακαλύπτουν ότι αυτή η δυσκολία δεν παρουσιάζεται όταν τρώνε κάτι που όταν φτάνει στο στομάχι είναι ρευστό και άρα περνάει πολύ εύκολα την στενή δίοδο χωρίς κανένα εμπόδιο. Γι’ αυτό και πάρα πολλές φορές ασθενείς που πριν βάλουν δακτύλιο δεν έτρωγαν γλυκά, αφού βάλουν δακτύλιο παρατηρούμε ότι αρχίζουν να καταναλώνουν πολλά γλυκά και έτσι ξαναπαίρνουν βάρος.

Παρόλα αυτά όμως ο δακτύλιος παραμένει πολύ καλή μέθοδος σε σωστά επιλεγμένους ασθενείς και όταν έχει προηγηθεί όλη αυτή η ανάλυση, ώστε να υπάρχει πλήρης κατανόηση και συνεργασία εκ μέρους του ενδιαφερομένου. Έτσι λοιπόν, ο δακτύλιος φέρνει πολύ καλά αποτελέσματα σε ασθενείς που δεν έχουν υπερβολική παχυσαρκία (Δείκτης Σωματικής Μάζας όχι μεγαλύτερος του 40-42), ώστε ακόμα και στην περίπτωση που ξαναπάρουν κάποιο βάρος μετά την αρχική απώλεια, να καταλήξουν σε επίπεδο χαμηλότερο της νοσογόνου παχυσαρκίας.