Χειρουργική της Παχυσαρκίας
Η αδυναμία οριστικής και μόνιμης απώλειας βάρους με δίαιτες, άσκηση και ψυχολογική υποστήριξη οδήγησαν σε εγχειρήσεις οι οποίες, αλλάζοντας την ανατομία του στομάχου, οδηγούν σε μειωμένη λήψη τροφής και άρα σε απώλεια βάρους. Τέτοιες επεμβάσεις γίνονται εδώ και 30 χρόνια στην Αμερική και πλέον έχουν γίνει γνωστά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της καθεμιάς, οι πιθανότητες επιτυχίας τους, καθώς και το σε ποιούς ασθενείς ταιριάζει η κάθε μία. Σε αντίθεση δηλαδή με την εφαρμογή της ίδιας εγχείρησης σε κάθε ασθενή (όπως γίνεται συνήθως στην χώρα μας), πρέπει να γίνεται εξατομίκευση του είδους της εγχείρησης γιατί κάποια που είναι αποτελεσματική στόν ένα ασθενή μπορεί να μήν είναι αποτελεσματική στόν άλλον. Ο υπεύθυνος χειρουργός παχυσαρκίας δεν είναι κάποιος που εφαρμόζει μία συγκεκριμένη τεχνική σε όλους τους ασθενείς σωρηδόν, αλλά εκείνος που μπορεί να επιλέξει την κατάλληλη εγχείρηση για κάθε ένα ασθενή ξεχωριστά, ώστε να υπάρξει οριστική λύση του προβλήματος του ασθενή.
Συνήθεις φόβοι και προκαταλήψεις
Λόγω του τρόπου προβολής της παχυσαρκίας από τα Μέσα Ενημέρωσης, της ελλιπούς γνώσης και ειδικής εμπειρίας πολλών ιατρών, αλλά και λόγω υπερπροβολής ορισμένων χειρουργικών τεχνικών για διάφορους λόγους όπως η ευκολία για τον γιατρό ή και το κέρδος εκ μέρους εταιρειών, υπάρχουν διάχυτες λανθασμένες αντιλήψεις στους πάσχοντες και στο περιβάλλον τους.
Η μεγάλη πλειονότητα των ασθενών δεν γνωρίζει τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματός τους. Θεωρούν ότι γενικόλογα έχουν ένα “πρόβλημα υγείας” αλλά δεν γνωρίζουν τους συγκεκριμένους και αναλυτικούς κινδύνους στους οποίους εκτίθενται όπως ανεφέρθηκαν παραπάνω. Δεν γνωρίζουν δηλαδή ότι θα ζήσουν πολύ λιγότερο (20 χρόνια λιγότερα) με νοσογόνο παχυσαρκία παρά εάν είχαν καρκίνο του μαστού ή του παχέος εντέρου πρώτου σταδίου. Οι ασθενείς φοβούνται να υποβληθούν σε μία εγχείρηση που με ασφάλεια θα λύσει οριστικά το πρόβλημά τους γιατί δεν γνωρίζουν ότι προσπαθώντας να “γλυτώσουν” την μία αυτή εγχείρηση, ουσιαστικά προτιμούν να υποβληθούν σε έξι εγχειρήσεις για διόρθωση επιπλοκών της παχυσαρκίας. Δεν κατανοούν δηλαδή ότι η πραγματική επιλογή τους δεν είναι μεταξύ του να κάνουν ή να μην κάνουν αυτήν την μία εγχείρηση, αλλά μεταξύ τού να κάνουν μία ή έξι εγχειρήσεις. Οι ασθενείς επιζητούν την “μικρότερη” δυνατή εγχείρηση (πράγμα απόλυτα λογικό) διότι δεν ενημερώνονται υπεύθυνα ότι με τις “μικρότερες” εγχειρήσεις μπορεί το πρόβλημά τους να μην λυθεί οριστικά, παρ’ ό,τι έχουν υποβληθεί και στους κινδύνους μιας εγχείρησης. Επίσης πολλοί ιατροί (κυρίως διαιτολόγοι, ενδοκρινολόγοι, παθολόγοι) αποτρέπουν τους ασθενείς από την οριστική λύση του προβλήματος μέσω της σωστά επιλεγμένης εγχείρησης διότι θεωρούν οτι οι εγχειρήσεις μακροπρόθεσμα αποτυγχάνουν. Η ειρωνία είναι ότι έχουν δίκιο, αλλά δεν τονίζουν το γεγονός ότι οι αποτυχίες αυτές είναι αποκλειστικά μετά από επεμβάσεις που κατά κόρον και χωρίς σωστή επιλογή ασθενών γίνονται στην Ελλάδα αλλά πλέον στην Αμερική γίνονται ελάχιστα.
Η σύγχρονη χειρουργική της παχυσαρκίας είναι ασφαλής και προσφέρει οριστική και μόνιμη λύση. Προηγείται μία πολύ μεγάλη συζήτηση με τον ασθενή, ώστε αφ’ενός να υπάρξει βαθειά γνώση του προβλήματος εκ μέρους του και αφ’ετέρου να γίνει σωστή εξατομίκευση της προσφερόμενης λύσης. Όλες οι τεχνικές μπορούν να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα όταν εφαρμόζονται στους σωστούς ασθενείς. Αυτό είναι έργο του σύγχρονου και υπεύθυνου χειρουργού που γνωρίζει και μπορεί να εφαρμόσει οποιαδήποτε μέθοδο αφού πρώτα έχει κάνει σωστή επιλογή του ασθενή και τον έχει πληροφορήσει πλήρως και σε βάθος. Σύγχρονη χειρουργική της παχυσαρκίας όμως δεν μπορεί να νοηθεί η εφαρμογή μιας και μόνης μεθόδου αδιακρίτως σε όλους τους ασθενείς από ιατρούς που αντιμετωπίζουν την παχυσαρκία ως τεχνική και μόνον.
